Ik heb een nieuw soort kiemgroente aangeschaft: bietjes! Enige tijd geleden heb ik ze ergens in een restaurant geproefd. Ze waren niet heel sterk van smaak (in tegenstelling tot wat radijs kan zijn) en zagen er erg fleurig uit. Kijk, het oog wil ook wat hè. En met mijn grote liefde voor bieten was dit dan ook geen moeilijke keus. Ik ben benieuwd hoe het zal gaan. De zaden zitten nu anderhalve dag in het potje en het ontkiemen zal niet lang meer duren. Op het zakje staan allemaal witte kiemen maar als het goed is worden bietjes roze-rood. En zo kan ik dit jaar al in maart bietjes eten, in plaats van pas in de zomer 🙂
Tag archieven: biet
Rode bieten
Het zal nog wel een tijd duren voor ik ze kan eten maar de rode bieten zitten inmiddels in de grond. De zaadjes ervan dan. Ik ben vanmorgen lekker bezig geweest en heb vijf rijen bieten gezaaid. De aarde had ik laatst al een keer zaaiklaar gemaakt dus het zaaien was dit keer zo gedaan. Vier rijen zijn van het ras ‘Kogelrond’, één rij is met gekregen zaad van ‘Egyptische platronde’.
Van een andere tuinder kreeg ik voorgezaaide bietjes. Hele kleine plantjes die ik maar snel in de aarde heb gezet. Ik ben er zelf geen voorstander van om bieten voor te zaaien, het verplanten is risicovol omdat de plantjes erg kwetsbaar zijn. Soms zie je ze wel in van de voorgeperste aarde, dan hoef je ze niet te verplanten, ze blijven in de aarde zitten waarin ze opgroeiden. Dit waren echter losse plantjes. Maar goed, het is het proberen waard. Al zou de helft maar aanslaan dan heb ik toch nog mooi wat bietjes met een voorsprong. En misschien is het ook wel een andere soort dan wat ik zelf zaai, dat ben ik vergeten te vragen. Misschien vind ik dát nog wel het leukste van plantjes uitwisselen op de tuin: de variatie in soorten die je dan krijgt. Misschien wil die tuinder ook wel wat van mijn bietjes als ze wat groter zijn. Al vermoed ik dat ik de bietjes niet kreeg voor de soortenruil maar gewoon omdat zijn tuin vol zat… 😉
oogst in het verschiet
Ik moet er dan wat meer voor doen met de droogte van dit jaar, maar er ligt al heel wat oogst in wording. Dat motiveert me steeds weer om voldoende water te gaan geven, het zou jammer zijn als de boel verdroogt.
De eerste tomaat begint te kleuren (hoera!), de bieten beginnen al een mooi formaat te krijgen en er ligt zelfs al een pompoen! Dit jaar had ik de pompoenplant al heel vroeg in de tuin staan, ik moest het nog wat beschermen tegen de kou. De ene plant kon er beter tegen dan de andere. De plant op de foto is al behoorlijk groot en heeft al verschillende vruchten. Dat belooft wat voor in de herfst… Voor die tijd zal ik misschien wel wat moeite krijgen om de plant bij de frambozenstruiken uit de buurt te houden. Ik herinner me nog maar al te goed dat ik de plant vorig jaar met de struiken moest ontwarren omdat bij nader inzien het toch niet zo handig was dat ‘ie er overheen klom. (dat gaat goed totdat de pompoenen beginnen te groeien…)
Alles groeit
In mijn tuin begint alles steeds meer te groeien. De bieten zijn al duidelijk zichtbaar, maar het onkruid doet even hard mee. De meeste koolplantjes zijn goed aangeslagen, enkele worden wat miezerig en zullen het waarschijnlijk niet halen. Vandaag heb ik (bijna) de laatste bloemkool erin gezet. Twee kon ik niet meer meenemen, maar deze waren toch nog wat klein. Ik kan wel zien dat de andere koolplanten al langer in de tuin staan, als ze eenmaal op gang komen groeien ze hard.
De capucijners die ik had gezaaid zijn erg interessant voor de vogels. Laatst kon ik de helft er weer in stoppen. Vlaggetjes tegen de vogels? Cd’tjes kan ook! En daar heb ik er nog genoeg van. Nu hopen dat de vogels er lang genoeg vanaf blijven tot de capucijners plantjes zijn geworden.
De witlof heb ik al half april gezaaid, evenals de prei. Het leek inmiddels net een ingezaaid grasveldje. Ik heb ondertussen thuis maar weer gezaaid en zowaar is daar in twee dagen al wat opgekomen. Daar had ik dus geen maand op hoeven wachten. Ik was dan ook verbaasd toen ik toch wat plantjes zag staan bij het onkruid weghalen in de tuin. En hoewel het er maar een paar zijn heb ik dan toch nog witlof in mijn tuin. Heel handig, die stokjes die precies het rijtje aanwijzen waarin gezaaid is. Vooral als je niet weet hoe de plantjes eruit moeten zien 😉
Chioggia
Laatst leerde ik op mijn werk wat dat is, Chioggia. Het is een biet die er aan de buitenkant iets lichter uitziet dan de rode biet en die er aan de binnenkant prachtig roze-wit gestreept uitziet. Nog geen week later begon de buurman van mijn tuin erover. Hij wilde een bepaalde soort biet telen maar wist niet precies welk soort dat was. Dus had hij alle soorten bieten gezaaid en daar was onder andere deze bijzondere biet van opgekomen. Ik kon hem vertellen dat dát soort Chioggia heet. Ik mocht er wel een paar hebben, dan kon ik het eens proeven.
Als je de biet schilt is het bijna wit van kleur, als je het doormidden snijdt zie je de streepjes en als je het kookt is de biet weer vrijwel wit. De smaak is zoet, ongeveer net zoals de rode biet.
En nu ik het toch over bieten heb, de afgelopen week kon ik mijn eerste eigen bieten oogsten. Ik liet een portie thuis en nam de rest mee naar een vriendin. Gister heb ik van mijn eerste oogst gegeten. Ik werd erg verrast toen ik de bieten schilde. Ze bleken namelijk wit te zijn! Huh? Ik teel helemaal geen witte bieten… Vaag staat me iets bij van wat overgebleven bietenplantjes op mijn werk die ik nog in een hoekje van de tuin heb gezet. Daar kwamen deze bieten inderdaad vandaan, aha! Voor de smaak maakt het niet bijzonder veel uit (al ben ik daar nog niet helemaal zeker van) maar de roze stamppot was wel erg bleek van kleur…