Zo zoetjes aan kunnen we weer beginnen aan het nieuwe tuinseizoen. De eerste zaadjes zitten inmiddels alweer in de grond.
Thuis komen de doperwten, tomaten, komkommers en sla al boven de grond. Ik heb ze in kweekbakken gezaaid en op zolder gezet, waar bij ons het meeste licht is. Het is er niet te warm (vooral de doperwten en sla willen niet te warm) maar van de droger krijgen ze zo nu en dan wel even warme voetjes. Ze gedijen er goed bij.
Ik wilde ook graag even in de tuin kijken. Het is nog wat koud en echt tuinweer kon je het deze week niet noemen, maar ik ging toch even. Onder toeziend oog vanuit de buggy kon ik vast wat sla zaaien en de eerste plantuitjes in de tuin zetten. Voor meer activiteiten was het voor de kleine toch echt te koud. Tsja, wat wil je als de muts meteen wordt afgegooid en de handschoenen losgeschud. Een volgende keer wat langer, als het wat warmer is. Ondertussen kan de sla ontkiemen en kunnen de eerste uitjes vast gaan wortelen. Alle kleine beetjes helpen.
Na al die weken met regen had ik het niet verwacht, maar momenteel zijn mijn man en ik vrijwel dagelijks aan het water geven in de tuin. Hoewel de onderlaag nog vochtig genoeg is, ziet de bovenlaag er gebarsten en droog uit. Alles wat net gezaaid is heeft nog geen kans gehad om wortels te maken tot de vochtige onderlaag. Te weinig water geven en het zaaien is voor niets geweest. Dus gaan we trouw naar de tuin om alles water te geven. Ook de fruitstruiken krijgen wat, vooral de bodembedekkers eronder zien er droog en dor uit. Ze hebben na de verhuizing nog niet genoeg tijd gehad om zich te settelen.
Er staat inmiddels al aardig wat in de tuin, zoals gewoonlijk wordt er meer getuinierd dan geblogd 😉 Bij deze maar weer eens een update. Ga daarna maar snel weer lekker naar buiten om van het mooie weer te genieten.
In het preivak (nog geen prei te zien, maar het lijkt erop dat er al wel een sla is ontkiemd) heb ik alle plantuien geplant. Ik heb royaal besteld, vraag me niet waarom, dus voor de rest van het jaar hebben we waarschijnlijk wel genoeg uien.
In de koude kas komen de eerste radijsjes al boven de grond uitpiepen. Verder heb ik wat slaplantjes en andijvie gekocht om de oogst te spreiden. De eerste is alweer dood, hoe krijgt ‘ie het zo snel voor elkaar… De rest doet het goed en staat er fris en groen bij.
Verder heb ik ook wat broccoliplantjes gekocht, als voorsprong op mijn eigen zaaisel. Ook daar is er alweer eentje van dood, precies op de stengel doorgeknaagd door, vermoedelijk, een emelt. Ernaast staan nog drie andijvieplantjes, die wat minder snel zullen groeien als de plantjes in de koude kas. Weer een manier van oogst spreiden. Ze staan netjes onder een groen net, om te voorkomen dat de vlinders eitjes gaan leggen op die o zo smakelijke koolbladeren. Vorig jaar heeft het goed gewerkt.
En dan heb ik ook nog doperwten en kapucijners gezaaid. Ik wilde ze eigenlijk thuis voorzaaien, op de een of andere manier heb ik altijd veel uitval als ik ze rechtstreeks zaai, maar het kwam er maar niet van. Dan toch maar meteen in de volle grond. Misschien gaat het dit jaar wel goed, nu we zo trouw zijn met water geven. Met een net er overheen worden de net ontspruitende zaden niet door de vogels opgepikt. De kapucijners die ik heb gezaaid zijn klimmers en daar moeten nog stokken bij. Dan past het net er alleen niet meer overheen. Ik heb de gezaaide plekken gemarkeerd en als de plantjes een paar centimeter groot zijn kan ik de stokken er netjes naast in de grond duwen.
En zo begint de tuin al langzaam aan een beetje vorm te krijgen. Er moet nog plek blijven voor de tomatenplanten, de bonen, wortels, bieten, nog meer koolplanten en bloemen. O, en natuurlijk nog komkommer en meloen. Eigenlijk is er helemaal geen plaats voor groenbemesters 😀 Ach, we zien het ook allemaal wel. Dit jaar doe ik het rustig aan en ik zie wel wat er van komt. Ik ben allang blij dat de tuin er al netjes bij ligt en het is afhankelijk van het weer hoe lang dat zo blijft.
Er verschijnen maar weinig berichtjes op mijn blog en dat nog wel in het “hoogseizoen” van tuinnieuws. Er is genoeg te zien in de tuin en er groeit ook van alles. Het uitblijven van de berichtjes betekent dan ook niet dat er niets in de tuin gebeurt. Al moet ik zeggen dat het tuinieren momenteel een beetje ’tussendoor’ moet. Soms letterlijk een vrij uurtje. Maar meestal gun ik mijzelf wel wat meer tijd op de tuin. Want in een uur weer naar huis… dat lukt me eigenlijk nooit.
Er is al heel wat gezaaid en opgekomen. Naast de talloze kroppen sla, de wortels, prei en kapucijners komen nu ook eindelijk de doperwten op gang. Ik had al een tweede keer gezaaid met nieuw zaad maar ook dat leek niet op te komen. Nu kan een periode van droogte tijdens het kiemproces betekenen dat er niets opkomt, maar ik had toch regelmatig water gegeven. Ik ben thuis nog maar wat gaan zaaien. Twee dagen later zag ik in de tuin dat er prachtige plantjes boven de grond uitsteken. Dát valt dan mooi mee. Ze kregen een flinke plens water en wat slakkenkorrels voor de zekerheid. Binnenkort kunnen de thuis gezaaide plantjes er vast nog wel tussen.
Inmiddels heb ik ook rode biet, snijbiet en sperziebonen gezaaid. Ze kunnen mooi rustig gaan ontkiemen terwijl ik me ondertussen bezighoudt met klussen in het nieuwe huis. Dat is dan weer het voordeel van een volkstuin: neem de tijd om te zaaien en heel veel gaat erna vanzelf.
Gister heb ik een hele serie tomatenplantjes in de tuin gezet. Het neemt allemaal meer ruimte in dan ik op papier had bedacht. Het liefste zet ik de planten ver uit elkaar. Vorig jaar stonden ze te dicht bij elkaar en dat heeft als nadeel dat de planten niet goed opdrogen na een regenbui. Juist vochtigheid bevordert de besmettelijke ziekte phytophtora. En hoewel je die, met name op een volkstuin, bijna niet kunt voorkomen, probeer ik het altijd zo lang mogelijk tegen te houden. Ik denk dat ik dit jaar de courgette dus maar ónder de tomatenplanten laat groeien, in plaats van ernaast. Voorlopig groeien daar nu nog slakroppen. Wat dat betreft wordt de tuin dit jaar goed gebruikt.
Het is prachtig weer en het kriebelt aan alle kanten om weer lekker in de tuin aan de slag te gaan. Gister kon ik al een start maken, al was er toen weinig zon. Voor tuinieren maakt dat niet zoveel uit, het is soms al snel te warm. Maar voor mijn stemming werkt de zon opperbest. De zon lokt me naar buiten en vooral naar de tuin.
Gister ben ik weer aan het zaaien geweest. Het is nu de tijd om doperwten te zaaien. Al jaren pruts ik wat met een gaaswerkje waar wat stokken in gestoken zijn. Het geeft de doperwten steun om te klimmen, maar het neerzetten is prutswerk.
Nu had ik van mijn oude huis nog een stuk hout liggen waar een ander soort gaas aan vastgemaakt zat. En gister vond ik de moed om daar eens wat van te maken. Zagen en timmeren zijn niet bepaald mijn specialiteiten, maar ik houd er van zelfstandigheid dus als het een beetje kan doe ik het toch zelf. En dat lukte prima. De plank waar het gaas aan zat moest gehalveerd worden. En aan het gaas moesten nog meerdere palen vast gemaakt worden met kleine krammetjes. En hoewel het vastzetten van de krammetjes prutswerk blijft doordat ze zo klein zijn, merk ik toch dat ik er in de loop van de jaren een beetje handigheid in heb gekregen.
En dan, na al dat timmermanswerk, eindelijk tijd voor het echte tuinieren: zaaien! Aan beide zijden van het gaas heb ik een rijtje doperwten gezaaid. Er is nog plek voor meer maar ik wil de oogst een beetje spreiden. Bovendien kwam ik erachter dat het zaad al redelijk verouderd is en vraag ik me af hoeveel er gaat ontkiemen. Ik heb maar royaal gezaaid en haal binnenkort een nieuw zakje voor de tweede ronde.
Naast de doperwten zaaide ik nog een randje radijsjes. Daar hoef je meestal niet heel lang op te wachten, en zo in het voorjaar is elke oogst welkom.
Het geheel heb ik afgedekt met een groen vlies, om te voorkomen dat de vogels binnenkort alle dikke, smakelijke, opgezwollen doperwten uit de grond pikken.
De wortels in de tuin zijn klaar om geoogst te worden. Zo nu en dan haal ik een bosje wortels uit de aarde. De wortels staan nogal dicht op elkaar en door selectief te oogsten kan ik op deze manier de wortels alsnog uitdunnen. De aarde druk ik daarna weer goed aan zodat de wortels er omheen niet geremd worden in hun groei.
De rode wortels doen het maar matig. Misschien groeien ze langzamer, dat weet ik niet. In ieder geval zijn de rode wortels die ik tot nu toe heb geoogst nogal klein en dik. De oranje doen het goed al splitsen ze nogal eens. De gele wortels zijn prachtig lang en recht. De gele wortels zijn het zoetste van deze drie.
Nu ook de doperwten rijp voor de oogst zijn kon ik deze week een kleurrijk geheel maken van de groente bij de maaltijd.
Ondertussen zijn er ook kapucijners aan de klimplanten verschenen, staat de snijbiet klaar om geoogst te worden en krijgen de rode bietjes al enig formaat. Het is overduidelijk zomer.
Het is oogsttijd. Terwijl ik met enig regelmaat naar de kas ga om water te geven ben ik inmiddels ook steeds meer bezig met oogsten. Gister heb ik dan ook weinig meer gedaan dan water geven en oogsten. Het leverde me twee tassen vol oogst op. Dankzij mijn beleid van ‘kleine beetjes, vele soorten’ kan ik er gevarieerd van eten.
Afgelopen week was mijn tuin onder het beheer van mijn tuinmaatje en vandaag was ik reuze benieuwd hoe alles groeide en bloeide. Een week geleden plukte ik al een enkele framboos en ook de rode besjes begonnen al behoorlijk rijp te worden. De oogst vandaag overtrof echter al mijn verwachtingen. Na drie bakjes rode bessen (goed voor zo’n 1,1 kilo) liet ik de rest maar hangen. Tenslotte moet ik het ook nog opeten, al is dat met rode besjes helemaal geen probleem. De rest mag nog wat dikker worden. Een bakje frambozen, twee dikke snackkomkommers, een flinke hand vol doperwten en anderhalf bakje kapucijners. O, en niet te vergeten het bosje bloemen. Ik had keuze genoeg uit bloemsoorten maar hield het bij enkel anjers.
Het liefst geef ik vanavond een oogstfeest maar kun je in je eentje een feestje vieren? Of ik moet de logeerhond meetellen, dan zijn we met twee. Alleen denk ik niet dat de logeerhond rode besjes lust.
Mede dankzij de kas, waarin ik water moet geven, kom ik al regelmatig in mijn tuin. Waar het andere jaren nog wat moeizaam op gang kwam, gaat het dit jaar vrijwel vanzelf. En gelukkig hebben we al heel wat mooie dagen gehad. Voor de verandering loop ik niet achter met zaaien, maar schitterend op schema. De laatste tijd ben ik bezig geweest met het zaaiklaar maken van tuinvakken. In het vak waar dit jaar de doperwten komen te staan stond vorig jaar de Japanse wijnbes tegen een hek. Tussendoor had ik allemaal bolletjes geplant. Erg handig tussen de vaste planten, maar wat onpraktisch met zaaien. Enige verhuizing was noodzakelijk en natuurlijk moest er onkruid verwijderd worden.Â
Verder moest het ‘klimrek’ weer geïnstalleerd worden, kon ik een zak compost verspreiden en bestrooide ik de aarde met kalk. Ik was dinsdag zo lekker bezig dat ik zelfs nog aan zaaien toekwam. Vorig jaar moest ik meerdere keren zaaien omdat de doperwten zo slecht opkwamen. Dit jaar wil ik het zaaien iets meer spreiden. Dinsdag zaaide ik langs de ene kant van het rek, binnenkort komt de andere kant.
Om de vogels niet in de verleiding te brengen om de ontkiemende erwtjes op te peuzelen heb ik vervolgens een vliesdoek over het gaas gespannen. Ook de wortels & uien kregen een vliesdoek, ’s nachts is het nog wel eens koud.
En nu mag alles gaan kiemen. Een regenbuitje in de nacht zou niet verkeerd zijn. En overdag geniet ik het liefst van de zon 😉
