Een bijzondere koolplant

De koolplanten staan in de tuin. Het heeft even geduurd, sommige begonnen al te verkleuren omdat hun potje te klein was, maar inmiddels staan ze allemaal in de volle grond. Netjes onder een net dat beschermd tegen vogels en vlinders. Alleen de slakken trekken zich nergens wat van aan, maar tot nu toe zijn ze op afstand gebleven. Met het vochtige weer van vanavond zal dat wel snel gebeurd zijn dus het blijft opletten.

Dit jaar heb ik paarse bloemkool gezaaid. Dat leek ons wel eens leuk, wat anders dan normaal. Én iets wat je niet in de gangbare supermarkt kunt kopen. Of ze lekker zijn? Geen idee, dat weten we pas als we er een half seizoen voor hebben gezorgd 😉 Ik vermoed dat de smaak weinig anders zal zijn dan de witte bloemkool, maar zeker weten doe ik het niet.

Verder staat er spitskool en rode kool onder het net. Het zijn, op de tomaten na, de enige soorten die ik voor het trouwen gezaaid heb. En zowaar hebben ze alle drukte (en verminderde aandacht voor de plantjes) goed doorstaan. Alleen één bloemkoolplantje vertoont wat rare trekjes. Ik heb het nog nooit eerder gezien en ben benieuwd of jullie het kennen. Er is namelijk één blad dat helemaal rond gegroeid is. Geen plat blad maar een kelkje. Het ziet er bijzonder uit. Jammer dat je zoiets niet kunt bewaren. Maar met een foto op mijn blog blijft het toch een beetje bewaard.

Oogsten

Terwijl de regen toeneemt en de tuinuren minderen, lijkt het of de oogst nog steeds toeneemt. Maandag nam ik deel één van de oogst mee, dinsdag deel twee. En eigenlijk ben ik ook nog vergeten de bramen te plukken.

Zo heb ik maar weer een deel van de druivenoogst geplukt, dat zal nog wel even doorgaan. Het werd een bescheiden emmertje. De tomaten worden al wat minder, een deel van de tomaten rotten aan de plant, met name de vleestomaten. Soms kan ik nog een paar redden voor ze bedorven zijn dus de plant blijft toch nog even staan. Van één week werd het een emmertje vol. De komkommertjes uit de tunnelkas, de eerste paar paprika’s, gele framboos, courgettes, spinazie, dikke komkommers uit de kas, de gele meloen (helaas al wat té rijp maar wel erg zoet) en… de eerste droogbonen. Toen de zak vol was met kievitsbonen ben ik maar gestopt met plukken. Tenslotte moet het thuis ook nog ergens liggen te drogen en het moest nog passen in de fietstas. Ik vergeet nog helemaal de spitskool te noemen. De 2e van vier. Een leuke verrassing toen ik enige tijd geleden ontdekte dat de spitskool helemáál niet mislukt was, maar al volop stond te groeien. En ik maar denken dat het witte kool was… 😀

De tuin leegplukken

Het is oogsttijd. Terwijl ik met enig regelmaat naar de kas ga om water te geven ben ik inmiddels ook steeds meer bezig met oogsten. Gister heb ik dan ook weinig meer gedaan dan water geven en oogsten. Het leverde me twee tassen vol oogst op. Dankzij mijn beleid van ‘kleine beetjes, vele soorten’ kan ik er gevarieerd van eten.

Het resultaat van gister:

3 bakken rode besjes
Paar frambozen
2 spitskolen
5 rode bieten
Halve portie wortels
Halve portie bonen
Wat doperwten
Handje kapucijners
Bakje tomaten
2 komkommers
1 courgette

Gebarsten spitskool

Toen ik vanmorgen op de tuin kwam en weer een spitskool wilde oogsten zag deze er wel erg aangevreten uit. Donderdag dacht ik nog dat de kool wat te groot was geworden en misschien ging barsten maar vandaag twijfelde ik daarover. Het leek net of er een dier lekker had zitten smikkelen vanaf de zijkant. Zou het net teveel meegegeven hebben? Ik vroeg het een andere tuinder. Gelukkig kon die me wijzer maken. De kool was (toch wel) gebarsten. Terwijl ik dacht dat de kool in de lengte zou barsten, lijkt het er meer op dat er een knik in de spitskool komt. En zo komt het dat er aan één kant allemaal kapot blad zit terwijl de andere zijde nog intact is. De tuinder wist me ook te vertellen dat ik de kool nog gewoon kan eten. Gelukkig, ik had me al verheugd op een maaltje verse kool.

De kool ernaast vertoonde ook al de voorzichtige tekenen van een barst dus nam ik die ook mee naar huis. Ik verbaasde me erover dat de kolen al zo vroeg gingen barsten, andere jaren waren ze veel groter. Ook daar kon de tuinder wel een reden voor aandragen. De verschillende rassen spitskool hebben verschillende groottes. Aha, en dit jaar had ik, door een mislukte start, nieuwe plantjes gekocht. En dus een heel ander soort dan andere jaren. De gebarsten kool is alweer voor de helft op in een heerlijke stamppot met spekjes, appel, aardappel en spitskool.

Spitskool

Deze week eet ik de eerste spitskool uit eigen tuin. De bloemkool, rode en witte kool zijn nog lang niet zover, maar dat komt omdat ik die zelf gezaaid heb. Bij de spitskool ging er iets mis gedurende het eerste proces. En als je dan eenmaal flink achterloopt is het verleidelijk om in de tuinwinkel al een plantje te kopen. En zeg nou zelf, wat is een euro voor 6 spitskolen? Als ze dan eenmaal volgroeid zijn is de winst uit te tellen. Nog een voordeel is dat ik nu niet alle kolen tegelijk krijg maar een beetje verspreid. Al blijf ik toch het liefst het héle proces “zelf” doen 😉

Deze week dus spitskool. Het recept is stamppot van aardappelen, spitskool, hamblokjes, ananas en kerrie. Ooit volgde ik een officieel recept, inmiddels doe ik het zoals ik het onthouden heb. Doorgaans veranderen er dan wel eens wat ingrediënten en zo ontstaat er dan weer een nieuw recept. Maandag had ik er trouwens ook nog paprika doorheen. Juist die knapperige bite erin was een verrassende toevoeging.

Het eten is bijna klaar, tijd om de tafel te dekken. 🙂

Spitskool

Ik doe het niet vaak, maar soms is het toch wel prettig: geteelde plantjes kopen in plaats van zelf zaaien. Soms doe ik het met sla, vroeg in het voorjaar. De plantjes hebben dan een grote voorsprong op mijn eigen zaailingen. Zo vroeg kan ik (in verband met te weinig licht in de huiskamer) zelf niet zaaien.

Deze week kocht ik 6 plantjes spitskool bij het tuincentrum. Ik had zelf wel gezaaid maar de spitskool was niet zo goed opgekomen. Een tweede keer zaaien leverde ook niet zo’n goed resultaat, bovendien zijn de plantjes nu nog erg klein. En dat terwijl juist de spitskool van de kolen vaak het beste lukt in mijn tuin.

Zo kon ik vandaag mijn eerste koolplantjes in de tuin zetten. Van pake kreeg ik een paar hele mooie groene fijnmazige netten. Ik hoop dat dit niet teveel het licht tegenhoudt want het is verder een goed middel om de koolwitjes buiten het bereik van de kool te houden. Een andere tuinder gebruikt zoiets al enkele jaren en is er erg tevreden over. Het leek me een goed idee om het ook eens te proberen. Rupsen vind ik altijd erg leuk om te zien opgroeien tot vlinders maar ik vind het ook wel fijn om zelf nog wat aan de kool te hebben. Op deze manier hoef ik niet elke tuinronde alle rupsen uit de kool te plukken.

Bloemkool inpakken

bloemkool Eerlijk gezegd had ik zo’n anderhalve week geleden geconcludeerd dat de bloemkool dit jaar een fiasco was. Het begon dit jaar al met luis terwijl de plantjes nog in een bakje in de vensterbank stonden. Met een flinke groeiachterstand kwamen ze in de tuin te staan, nog steeds met luis. Later ontdekten de slakken en de rupsen de planten. Terwijl de rode kool er goed bij stond en weinig last leek te hebben van ongedierte, zag de bloemkool er maar wat armetierig uit. Hmm…

Ik was nog niet zover gekomen om de planten uit de tuin te trekken, maar ik overwoog het wel. Nog even afwachten, misschien was ik wat te vroeg.

Vorige week ontdekte ik tot mijn grote vreugde toch wat wits in de kern van de plant. Hoera, niet álle bloemkool was hopeloos.

Vandaag kon ik vier van de vijf planten ‘inpakken’. Om de kool mooi wit van kleur te houden moet je de bladeren om de kool heen vouwen zodat het licht wordt afgeschermd. Doe je dit niet dan wordt de bloemkool geel-bruin en onaantrekkelijk.

Nadat ik het net al voor de helft losgemaakt had, vroeg ik me af waarom ik de kolen nog zou beschermen tegen de duiven. Volgens mij hoef ik daar niet meer voor te vrezen. Opruimen dus maar! Kan ik meteen het onkruid beter bijhouden.

Ik ontdekte onder de bladeren van de rode kool nog een verschrompeld en verrot spitskooltje. Oeps… die was wat té goed verstopt. Gelukkig was er ook nog een prachtig, gaaf exemplaar dat ik mee naar huis kon nemen.

De rode kool ziet er goed uit maar is nog wat klein. Nog even geduld, wat water en zonneschijn en dan komt het vanzelf.

Aan de vruchten kent men de oogst

DSCN1766 DSCN1765Voor de aardbeien hoef ik niet meer naar de tuin. Her en der zie ik nog wat bloemetjes aan wat planten komen maar de meeste planten zijn ‘klaar’. Van de frambozen zijn er die zo groot zijn als aardbeien, prachtig! En vandaag kon ik dan de eerste oogst van de japanse wijnbes halen, meteen al een redelijke hoeveelheid. En die zijn óók al zo lekker! Ik ga van het ene fruit naar het andere fruit, de braam heb ik nog in het verschiet en op den duur komen natuurlijk ook nog de appel- en perenboom.

Qua groente is er eveneens genoeg variatie. Vandaag heb ik de eerste spitskool geoogst. Die is wat klein doordat de buitenste bladen nogal aangevreten waren. Sowieso verwacht ik niet zoveel van mijn koolplanten dit jaar. De broccoli is veel te klein, de bloemkool wordt belaagd door een of andere zwart springkevertje, rupsen, luizen en slakken. De rode kool en spitskool doen het nog het beste, al kan ik nog niet een kool ontdekken in de rode koolplant. Gelukkig is er nog genoeg andere groente. Weer een courgette, de plant komt inmiddels wat op gang, een stuk of wat komkommertjes, wat cherry-tomaatjes, een stuk of zes rode bieten en weer een handvol doperwten.

Potjesboel

Weer een zonnige dag vandaag. Na een heerlijke fietstocht waarbij ik al van het weer kon genieten ben ik lekker op mijn balkon gaan ‘rommelen’. Gaatjes maken in de tweede emmer (oei, dat was wel even pijnlijk, zo’n mooie emmer die nog níet lek is… Al zou ik niet weten waarvoor ik het anders zou moeten gebruiken) en vervolgens de emmer vullen met van alles en nog wat. Ik neem aan dat de plantjes wel om de plank, die er deels op ligt, heen gaan groeien.

Het hele balkon werd overhoop gehaald, de gevulde emmers moesten onderaan de plankenboel. De blauwe, plastic emmers voor de laag erboven en de lelijke witte emmertjes zijn overbodig. Weer geen foto gemaakt, die hebben jullie nog tegoed, het is nu te donker.

Erna rommelde ik graag nog wat verder. Een hele serie plantjes stond in pot op het balkon af te harden. Een deel was hard toe aan wat meer ruimte. De (nog lege) potjes vlogen me zo nu en dan om de oren, zo hard waaide het. Maar de rode kool en spitskool hebben nu tenminste weer de ruimte om verder te groeien, evenals de cherrytomatenplanten.

Inmiddels begint ruimte een probleem te worden. Twee appelkistjes zijn gevuld met potjes en deze zet ik inmiddels dagelijks buiten. De handigheid om alle af te harden plantjes in één kistje te zetten leerde ik eens van iemand, zo kun je tijdens het afharden de plantjes snel buiten zetten. Met mijn hoeveelheid potjes scheelt dat véél tijd. En dan heb ik nog niet eens alle koolplantjes verpot. Laat staan de sla en de pompoen en courgette die alwéér uit hun pot groeien. Het wordt hoog tijd dat de plantjes zijn afgehard zodat ze naar de tuin kunnen. Eventueel kan ik er daar nog een fijnmazig gaas overheen leggen om het wat te beschermen tegen de kou. Want de vensterbank is inmiddels nodig voor de serie bloemen en late groenten.

Groei

DSCN1533Het mag dan niet bij iedereen naar wens gaan met de mini-moestuintjes van de AH, ook hier, zonder AH, gaat niet alles naar wens. Zo heb ik de bloemkool als éérste gezaaid omdat die vorig jaar enige problemen gaven en daardoor laat waren ipv vroeg. Dit jaar wilde ik ze graag vroeg hebben. Wederom lijkt dat niet te lukken. Om onbekende reden blijven ze nogal achter in groei en zien ze er wat miezerig uit. (De bloemkool zit in de rechterbak op de foto.) Heel vreemd want de bloemkool is eerder gezaaid dan de rode kool en spitskool en die zijn inmiddels groter en sterker.

In verband met de rondzwervende luizenkolonie hier in huis had ik de plantjes zoveel mogelijk verspreid. De bloemkool stond op de slaapkamer, met een kap erover aangezien het daar een aantal graden kouder is. Inmiddels staan ze weer in de kamer. Er is daar wat meer zon, wat meer warmte, en het belangrijkste: ik kan ze goed in de gaten houden. Tegen de luis zal ik maar moeten spuiten, voorkomen kan ik het nu niet meer. En nu hopen dat ze weer vooruit gaan.