Druivensap

Ik heb al heel wat potjes gevuld met druivensap. De druivenstruik gaat als een tierelier, of het nu op een stevige boog leunt of heen en weer wordt gezwiept in de wind. Meer dan twee emmertjes vol druiven kan ik niet meenemen op de fiets dus alles wordt in delen geoogst. Bovendien past het anders niet in de koelkast.

Terwijl ik naarstig op zoek ging naar flesjes tussen mijn verzamelde jampotten stonden de koffiemelkflesjes al in de koelkast. Dat ging echter niet hard genoeg, het eerste flesje is nog maar op de helft of ik ben alweer enkele liters druivensap verder. Ik vond het een goede reden om eens leuke flesjes aan te schaffen voor het sap. Vandaag zou ik de laatste druiven verwerken dus de 6 kleine flesjes van 250 mL leken me wel genoeg. Maar goed, voor volgend jaar kocht ik ook alvast een grote fles van een liter. Tenslotte is het leuk om flessen te hebben die bij elkaar passen en of je die volgend jaar nog kunt vinden is natuurlijk maar de vraag.

De 1-liter fles bleek hard nodig. Sterker nog, aan alle flesjes samen had ik nog niet genoeg. De hoeveelheid sap bedroeg vandaag 3,5 liter. De druiven zijn zo zoet dat suiker toevoegen niet nodig is. Terwijl ik de flessen stond te vullen vroeg ik me af of ik me niet eerst even had moeten verdiepen in deze nieuwe methode. Deze flessen sluiten af met een rubberen rand die je vastklemt met een beugel. Nu alle flessen al gevuld zijn ga ik toch nog maar even op zoek naar wat informatie. Het zou jammer zijn als ik straks druivensap moet weggooien omdat blijkt dat de flessen zo helemaal niet vacuüm zijn…

En ja hoor, het lijkt erop dat er toch nog wat meer werk achter vandaan komt dan ik had gedacht. De flessen horen in de categorie ‘wecken’ en dan hoor je de boel nog te koken als de potten/flessen al gevuld zijn. Belangrijk daarbij is dat de fles niet té vol zit. Hmmm… Ik denk dat ze in de koelkast belanden en binnenkort gewoon lekker opgedronken worden. Maar ik slaap er eerst nog een nachtje over. Tenslotte is het leuk om ze te sier te zetten en het lijkt erop dat de flessen uiteindelijk minder vol zijn dan bij het inschenken het geval was. Misschien dat ik er toch nog eentje ga proberen en wie weet volgt er dan wel meer.

Oogsten

Terwijl de regen toeneemt en de tuinuren minderen, lijkt het of de oogst nog steeds toeneemt. Maandag nam ik deel één van de oogst mee, dinsdag deel twee. En eigenlijk ben ik ook nog vergeten de bramen te plukken.

Zo heb ik maar weer een deel van de druivenoogst geplukt, dat zal nog wel even doorgaan. Het werd een bescheiden emmertje. De tomaten worden al wat minder, een deel van de tomaten rotten aan de plant, met name de vleestomaten. Soms kan ik nog een paar redden voor ze bedorven zijn dus de plant blijft toch nog even staan. Van één week werd het een emmertje vol. De komkommertjes uit de tunnelkas, de eerste paar paprika’s, gele framboos, courgettes, spinazie, dikke komkommers uit de kas, de gele meloen (helaas al wat té rijp maar wel erg zoet) en… de eerste droogbonen. Toen de zak vol was met kievitsbonen ben ik maar gestopt met plukken. Tenslotte moet het thuis ook nog ergens liggen te drogen en het moest nog passen in de fietstas. Ik vergeet nog helemaal de spitskool te noemen. De 2e van vier. Een leuke verrassing toen ik enige tijd geleden ontdekte dat de spitskool helemáál niet mislukt was, maar al volop stond te groeien. En ik maar denken dat het witte kool was… 😀

Dikke(re) druiven

Elke keer lijken de druiven dikker en donkerder als ik op de tuin kom. Terwijl ik laatst al drie kilo had geoogst worden de druiven eigenlijk nog steeds beter. Zo langzamerhand beginnen ze qua dikte aardig in de buurt te komen van de “professionele” druiven. Zo leuk!

Verder gaan de bramen en de gele framboos momenteel hard, al is de braam al over zijn hoogtepunt heen. Ik eet sla van de spinazie, eet komkommertjes, cherrytomaten, tros- en vleestomaten. En courgette, uiteraard.

Druivenjam

Het is gister gelukt om niet alleen het sap maar ook nog druivenjam te maken. De vloeistof ziet er mooi roze uit en met het beetje citroensap dat ik heb toegevoegd hoop ik dat het deze kleur ook zal behouden.

De jampotjes zijn allemaal vacuüm. Altijd weer even spannend of lukt. Wat me wel opvalt is dat de jam helemaal niet stevig lijkt. Als ik de potjes beweeg, beweegt de jam als een dun sap heen en weer. Ai…! En dat met voldoende agar-agar. Normaal gebruik ik Marmello maar door productieproblemen is dat momenteel niet leverbaar. Bij agar-agar moet je zelf testen wanneer de jam dik genoeg is of dat je nog langer moet koken. Tsja… het lijkt erop dat daar iets misgegaan is. Maar goed, als de smaak goed is zal de jam nog prima kunnen fungeren als kleurtje en smaak voor in de yoghurt. Binnenkort maar eens proeven.

Overigens heb ik nog wel (een) herkansing(en) want de struik hangt nog steeds vol met druiven.

Wat te doen met…

… een heleboel druiven? Ik ben maar even gaan googlen. Want hoewel ik druiven heerlijk vind zijn het er écht veel teveel om ‘even’ op te eten in mijn eentje. Bovendien is alles vrijwel tegelijk klaar en is het maar beperkt houdbaar.

Ik besloot er jam van te maken en heb gister negen bakjes druiven geplukt. Terwijl ik de druivenprut na het koken door een vergiet haalde, heb ik me bedacht. Ik maak er óók wat druivensap van. Op zolder vond ik nog wat flesjes en er moet maar wat in potjes. Het sap ziet er helder en rozerood uit. Met een klein beetje suiker smaakt het verrukkelijk!

Momenteel staat het sap nog op me te wachten. Terwijl ik mijn blog wilde bijwerken (het komt er steeds maar niet van) bleek het internet eruit te liggen. Gelukkig is de bibliotheek vlakbij. In de laatste paar minuten van de openingstijd typ ik nog razendsnel een stukje. Alstublieft. 😉

Kleurende druiven

De druiven aan de druivenstruik kleuren in hoog tempo blauw. Ik sta er elke keer weer versteld van hoe donker ze alweer zijn geworden. Zo nu en dan pluk ik ergens een rijpe druif uit een tros om van te snoepen. Onder de boog hangen de trossen prachtige naar beneden, een leuk gezicht. Verder hangt het meeste overigens aan de zijkant. Hoeveel ik er ook vanaf geknipt heb, het blijft volhangen. Sommige trossen zijn zó dik dat de druiven als sardientjes in blik op elkaar geperst zitten. Vanmiddag heb ik een heel aantal trossen uitgedund om de druiven de ruimte en het licht te geven om zich verder te ontwikkelen. Het zal niet lang meer duren voor ik een enorme druivenoogst kan binnenhalen. Het is nog maar de vraag of ik de kilo druiven die ik gister kocht dan al opgegeten heb. Een paar zonnige dagen en alles is zoet en diepblauw van kleur.

Ruimte voor de zon

Het is nog hoogzomer maar zo langzamerhand wordt het tijd om rekening te houden met het einde van deze warme en zonnige periode van het jaar. Om me heen zag ik al verschillende druivenstruken met gekleurde, (bijna) rijpe druiven terwijl die van mij nog zo groen als gras waren. Vorige week ging ik dus maar eens aan de slag om de druiven van wat zon te voorzien. Of beter gezegd: om de hinderende bladeren tussen de druiven en de zon weg te halen.

Ik kwam talloze druiventrossen tegen. Ik vraag me nog steeds af of ik er wel genoeg vanaf geknipt heb en dat terwijl ik heel rigoureus te werk ben gegaan. De struik hangt bomvol met flinke trossen en dat terwijl dit nog maar (mijn) tweede jaar van de druivenstruik is.

Je zou zeggen dat de snoeisessie geslaagd is. Het lijkt wel of de druiven erop gewacht hebben want afgelopen zondag zag ik opeens op alle trossen een kleurtje komen. De eerste tros laat zelfs niet lang meer op zich wachten. Wat kan de natuur toch voor verrassingen zorgen, prachtig!

 

Druivenstruik II

In het voorjaar heb ik iets opgevangen over druiven krenten. Je dunt de druiven uit zodat de druiven die je overhoudt van betere kwaliteit zijn. Er waren toen aan mijn struik nog geen druiven te zien dus het onderwerp verdween weer uit mijn gedachten.

Toen ik deze week bezig was met het ophijsen van de scheefzakkende druivenstruik, begon de buurman erover. Ik kon beter wat druiventrossen weghalen zodat de rest beter zou worden. O ja! Goed idee!

Gister ging ik aan de slag. Welke druiven knip je eigenlijk weg? Ik meende dat er iets was met niet meer dan twee trossen aan een tak, maar zelfs dan zou er nog veel teveel overblijven. Bovendien zaten aan de meeste takken maar twee trossen. Ik besloot de kleinste druiven weg te knippen. Aan de voorkant beginnend was dat een pijnlijke bezigheid. Prachtige trossen, de één nog mooier dan de ander. Toen ik echter aan de achterkant bezig ging werd het een stuk makkelijker. De druifjes waren daar veel kleiner. De stapel druiven aan mijn voeten groeide gestaag. Ik ben nog niet helemaal klaar maar de struik heeft in ieder geval minder werkdruk. Binnenkort nog maar eens overal goed bij langs. Ondertussen verheug ik mij op heerlijke, royale druivenoogst.

Eerste druivenoogst

IMG-20160825-WA0002De eerste pruim, de eerste druiven… Blijkbaar heb ik dit jaar weer wat nieuwe dingen in de tuin staan 😉 Vorig jaar heb ik twee druivenstruiken aangeschaft en de ene gaf al wat oogst. Dat was de struik met de witte druiven. Dit jaar is het echter andersom. Ik heb zelfs een hele royale oogst van de ‘blauwe’ druivenstruik en helemaal niets van de witte. Die is wat aan het wegpieteren en ik vraag me af of die het gaat redden.

Ik ben dus dubbel zo blij met de oogst van de goede struik. Dat het zó royaal zou zijn had ik niet eens durven hopen. Behalve de drie trosjes die ik heb geoogst hangen er nog veel meer aan de struik. Wat dat betreft verbaas ik me erover dat de vogels er nog niet aan hebben gezeten. Hoewel… volgens mij zijn ze wel langs geweest maar hebben ze zich behoorlijk bescheiden opgesteld. Nou, dat wordt zeer op prijs gesteld! En verder ga ik er maar niet teveel van uit dat dat zo blijft… 😉 DSCN2875

Loon in natura

oogstIk kon vandaag weer een royale oogst binnenhalen. Zoals al eerder vermeld kon ik mijn appels oogsten, zes stuks in totaal en dat voor zo’n klein boompje dat nog maar een jaar in mijn tuin staat.

Verder komkommers, bieten, tomaten, frambozen, bramen, lampionnetjes, courgette, een preitje en wat bleekselderij, wat koolblad voor de rupsen, een vergeten ui en bloemen.

En niet te vergeten: wat mini-druifjes, de eerste!